Hoewel de meeste schilderijen vaak eeuwen lang kunnen overleven, zullen ze uiteindelijk hun kleur verliezen. Echter kunnen ze tegenwoordig deze schilderijen ook herstellen, maar hier zijn speciale technieken voor nodig. Het herstellen van een duur, oud schilderij is daarom helemaal niet goedkoop. Daarnaast kan het vaak weken lang duren voordat je het terug hebt. Echter heeft een student van MIT hier verandering in gebracht.
De opmerkelijke doorbraak in kunstrestauratie komt niet uit een atelier, maar uit een laboratorium. De MIT-student werktuigbouwkunde Alex Kachkine heeft een methode ontwikkeld waarmee beschadigde schilderijen binnen enkele uren hersteld kunnen worden. En dit zonder permanente ingrepen. De techniek combineert AI met een ultradun kleurmasker en opent nieuwe mogelijkheden voor musea wereldwijd.
Ultradunne film brengt verloren kleur in schilderij terug zonder schade
In plaats van het originele werk digitaal na te bootsen, maakt de techniek gebruik van een afneembare polymeerfilm die rechtstreeks op het doek wordt geplaatst. Eerst wordt het originele kunstwerk nauwkeurig gescand en geanalyseerd met behulp van Artificiële intelligentie. Vervolgens wordt een film geprint met meer dan 57.000 kleurnuances die exact overeenkomen met het beschadigde deel van het werk.
Deze film wordt perfect uitgelijnd met het origineel en afgedekt met een speciaal soort vernis. Het grote voordeel? Zowel de film als de vernislaag zijn volledig omkeerbaar en laten geen sporen na op het originele kunstwerk. Hierdoor blijft de authenticiteit van het werk volledig intact, iets wat bij klassieke restauratie lang niet altijd het geval is.
Restauratie wordt sneller, veiliger en toegankelijker
De snelheid van deze methode is indrukwekkend. Waar traditionele restauratie soms weken of maanden in beslag neemt, kan Kachkines aanpak dit in slechts drie uur uitvoeren. Dit is maar liefst 66 keer sneller dan conventionele technieken. Daardoor komt ook de restauratie van kunst die nu nog in depot ligt ineens binnen handbereik.
Experts zien het als een potentiële revolutie: musea kunnen sneller inspelen op tijdelijke tentoonstellingen, kwetsbare stukken veilig tentoonstellen én kosten besparen. Wat begon als een technisch experiment, blijkt nu een gamechanger voor de kunstwereld.
