Beduusd over de docu
Als groot Michael Jackson-fan die vooral in de jaren 90 bijna dagelijks naar zijn muziek luisterde, was ik enkele dagen nogal beduusd door de confronterende ‘Leaving Neverland‘-documentaire. Het was zo ongelooflijk overduidelijk dat Michael een pedo was, dat ik nogal schrok van hoe naïef ik en iedereen was…
Het is natuurlijk ten eerste zonde van zijn legendarische goede muziek – je kan er immers nooit meer onbevlekt naar luisteren zoals we dat voorheen deden – maar het is vooral erg dat we zo bleu waren over wie Michael naast de beste en de grootste artiest aller tijden ook was. Michael Jackson was een pedo met een miljard. Geef een pedo een miljard en hij bouwt een pretpark om kinderen te lokken…
De lelijke harde waarheid
We wilden het niet geloven omdat het de muziek verpest. Het imago van deze muzikale engel is dan compleet verwoest, wat natuurlijk ons ego aantast aangezien wij allen zo fan van hem zijn (geweest?). Michael is een stukje van onze identiteit, zijn stempel op ons en onze cultuur is immens. De lelijke harde waarheid is lelijk en hard.
Het enige wat ik nu kan denken is; ‘waar zijn we nog meer zo naïef over? Wat zien we nu ook door de vingers wat eigelijk overduidelijk f*cked up is?’.
Is het alcohol, opwarming van het klimaat, suiker, slecht eten, fijnstof, social media, de smartphone? Alles en iedereen is vanaf nu verdacht in mijn boekje!
Roel van Voxpop vraagt aan winkelend Nederland
“Kunnen we nog wel luisteren naar de muziek van Michael Jackson?”
Roel weet op slimme wijze de hypocrisie van MJ-fans bloot te leggen…
